Na pograniczu Podlasia i Mazowsza, w obrębie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego, na skraju Borów Łochowskich, nad rzeką Liwiec leży wieś Pogorzelec. Istniała ona już w drugiej połowie XV wieku i w 1474 roku Bolesław V, książę czerski, liwski, warszawski, nurski, łomżyński, ciechanowski, różański, zakroczymski i wyszogrodzki nadał ją za wierną służbę Aleksemu Nadarzyńskiemu herbu Radwan, podkomorzemu i  staroście warszawskiemu oraz kasztelanowi warszawskiemu i czerskiemu. Aleksy Nadarzyński miał pięciu synów - Jana, Jakuba, Aleksego, Feliksa i Walentyna - i któryś z nich otrzymał w spadku tę wieś po śmierci ojca w 1524 roku. 

Po Nadarzyńskich wieś tę posiedli w XVI stuleciu Pogorzelscy herbu Krzywda. Pierwszym z nich był Jakub Pogorzelski, chorąży nurski, następnie, już w XVII wieku, jego synowie, Tomasz i Stefan, a po nich Wojciech Pogorzelski, starosta nurski. Kolejnym znanym właścicielem pogorzeleckiego majątku był do 1788 roku Józef Hryniewiecki (1745-1788) herbu Przeginia, podwojewodzi zakroczymski, żonaty z Franciszką z Mochelskich (1750-?). Odziedziczyła go jego córka Józefa Elżbieta (1780-?), zamężna od 1816 roku za Leonardem Gzowskim herbu Grabie.

Dwór od frontu

Nie wiemy, który z osiemnastowiecznych właścicieli zbudował sobie w Pogorzelcu siedzibę, ale z pewnością powstała ona w XVIII wieku. Na kamienno-ceglanej podmurówce stanął parterowy dwór drewniany, otynkowany, o konstrukcji zrębowej, częściowo podpiwniczony nakryty gontowym dachem mansardowym. W osi elewacji frontowej zbudowano trójosiowy ganek, o zabudowanych ścianach, prowadzący do drzwi wejściowych. Dwór otoczony został parkiem, w którym wykopano dwa stawy w pobliżu bramy wjazdowej i nasadzono wiele drzew rodzimych, takich jak świerki, lipy drobnolistne, kasztanowce, olchy czarne, klony pospolite. Niektóre z nich dotrwały do naszych czasów i stały się drzewami pomnikowymi.

Portyk i schody przed elewacją frontową

Ze znanych kolejnych dziedziców Pogorzelca należy wymienić Józefa Radzimińskiego (1730-1820) herbu Lubicz, senatora-wojewodę Księstwa Warszawskiego i marszałka Ziemi Łomżyńskiej, żonatego z Michaliną Złotnicką (1735-1820); Andrzeja Wesołowskiego (1815-?), ożenionego w 1839 roku z Anną Żychowicz (1818-?); Konstantego Błażeja Smoczyńskiego (1818-1873), żonatego od 1856 roku z Pauliną Henriettą Peszel (1832-1914). Począwszy od 1879 roku majątek ten należał przez 5 lat do rodziny Lewandowskich, a przez następne 2 lata do Wincentego Otockiego (1840-?) herbu Dołęga, żonatego z Jadwigą Ludwiką z Szadkowskich (1852-?).

Dwór od strony parku

Nie wiemy, kto był właścicielem tego majątku przed I wojną światową, natomiast po jej zakończeniu kupił go - znacznie okrojony w wyniku parcelacji - fabrykant mebli z Warszawy, Zdzisław Szczerbiński (1868-1925), żonaty z Marią Natalią Staniszewską. Musiał on być spokrewniony z żoną Józefa Piłsudskiego, Aleksandrą Szczerbińską, bowiem Piłsudscy bywali gośćmi w pogorzeleckim dworze. Gościł tam również Ignacy Paderewski i koncertował na fortepianie, stojącym również dzisiaj w dworskiej bibliotece. Po Zdzisławie Szczerbińskim majątek odziedziczył jego syn Jerzy, który w1939 roku wyjechał na stałe do Stanów Zjednoczonych. 

Salon

Podczas II wojny światowej dwór nie uległ zniszczeniu, a po wojnie zamieszkały w nim dwie rodziny miejscowych rolników, a w latach sześćdziesiątych stał się też siedzibą ochotniczej straży pożarnej. Ani rolnicy, ani strażacy nie byli właściwymi gospodarzami i budynek dworski nieremontowany latami został całkowicie zdewastowany, mimo że w 1962 roku został wpisany do rejestru budowli zabytkowych. W 1979 roku stał się kompletną ruiną, gdyż zawalił się dach i część ściany zachodniej, a okoliczni mieszkańcy porozkradali wszystko, co tylko się dało. W parku wycięto wiele drzew, w tym stuletnie świerki.

Pokój biblioteczny

 W 1994 roku zrujnowany dwór wraz z parkiem kupił od Magdaleny Szymańskiej, wnuczki Zdzisława Szczerbińskigo, Stanisław Romanowski i wziął się do jego odbudowy. Za zgodą konserwatora zabytków odbudowany obiekt różni się znacznie od oryginału. Powstał budynek murowany, parterowy, ale z mieszkalnym poddaszem. W związku z tym we wszystkich połaciach dachu, pokrytego ceramiczną dachówką, wykonano lukarny. Przed głównym wejściem zamiast ganku zbudowano na wysokim tarasie portyk, którego dwie kolumny toskańskie dźwigają trójkątny naczółek z zablendowanym okulusem. Na taras poprowadzono kilkunastostopniowe, szerokie schody, obrzeżone murowaną balustradą.

Pokój myśliwski	Kominek w pokoju myśliwskim

W pokojach dworskich możemy zobaczyć bogaty księgozbiór, XIX-wieczne meble simmlerowskie, fortepian z warszawskiej manufaktury Antoniego Hofera, na którym grywał Ignacy Paderewski podczas wizyt składanych w Pogorzelcu, wiszące na ścianach liczne obrazy, między innymi Bolesława Cybisa - wuja Marii Romanowskiej, bogate trofea łowieckie Stanisława Romanowskiego i jego przodków oraz  kominki zbudowane z efektownie dekorowanych kafli. 

Dworski park

Dwór otacza park, w którym zachowało się kilka wiekowych drzew, takich jak lipa drobnolistna, olsza czarna, kasztanowiec biały i klon pospolity, uznanych za drzewa pomnikowe. Przetrwały też dwa stawy, między którymi biegnie aleja prowadząca od bramy wjazdowej do dworu.

Staw przy bramie wjazdowej