Nim Kuraszew stał się odrębną wioską, wchodził jako osada folwarczna w skład wsi Suchowola, położonej w pobliżu Radzynia Podlaskiego. A wieś ta istniała już w połowie XV wieku, bowiem wymienia ją Jan Długosz w Opisie beneficjów kościoła katolickiego w Małopolsce. Wiadomo, że w 1676 roku Suchowola należała do pisarza grodzkiego lubelskiego i wojskiego mielnickiego, Wojciecha Niemyjskiego (1640-?), żonatego po raz pierwszy z Anną Prażmowską herbu Belina, a po raz drugi z Anną Sawicką z Sawic, z którą miał dwóch synów: Mikołaja i Kazimierza. Zapewne jeden z nich odziedziczył Suchowolę i zamieszkał w zbudowanym przez ojca dworze. Nie wiemy, jak ten dwór wyglądał, ale z pewnością był drewniany, parterowy, kryty gontem, z gankiem, którego filary dźwigały trójkątny naczółek. Był więc zapewne taki, jaki wówczas ziemianie powszechnie budowali na terenie Podlasia.

Pod koniec XVIII wieku majątek suchowolski należał do Matuszewiczów. Ostatnim właścicielem z tej rodziny był Tadeusz Wiktoryn Matuszewicz (1765-1819) herbu Łabędź, minister skarbu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, żonaty z Marianną Felicją Przebendowską (1765-1799) herbu Kuna, posiadający jeszcze wiele innych włości. Jego córka Zofia (1796-1824) otrzymała majątek suchowolski jako posag, wychodząc za mąż w styczniu 1819 roku za hrabiego Ludwika Kickiego (1791-1831) herbu Gozdawa, adiutanta księcia Józefa Poniatowskiego, a w czasach Królestwa Polskiego - księcia Konstantego. 

Generał Ludwik hr. Kicki

Zofia z Matuszewiczów Kicka zmarła po pięciu latach od zawarcia związku małżeńskiego i Ludwik Kicki ożenił się po raz drugi, ale dopiero w styczniu 1831 roku, z Natalią Anną Bisping (1801-1888) herbu własnego, która była jego siostrzenicą. Kiedy wybuchło Powstanie Listopadowe, Ludwik Kicki w stopniu generała dywizji stanął na czele brygady jazdy konnej, by walczyć z Rosjanami. Zginął 26 maja 1831 roku podczas szarży ułańskiej w bitwie pod Ostrołęką. 

Owdowiała Natalia Kicka odziedziczyła suchowolski majątek, ale nie zajmowała się nim bezpośrednio. Mieszkała głównie w Warszawie i prowadziła działalność charytatywną i polityczną, wspierając powstańców styczniowych i gromadząc pamiątki narodowe, dzieła sztuki oraz polskie medale i monety. Jej bogate zbiory numizmatyczne zostały opracowane w postaci katalogu. Prowadziła też badania archeologiczne na terenie Kujaw, a ich wyniki publikowała w Wiadomościach Archeologicznych. W tym czasie suchowolski majątek oddawała w dzierżawę, a w 1878 roku sprzedała go Włodzimierzowi Ludwikowi ks. Światopełk-Czetwertyńskiemu (1837-1918) herbu Pogoń Ruska, powstańcowi styczniowemu zesłanemu na cztery lata na Syberię, prezesowi w późniejszych latach Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, żonatemu z Marią Wandą hr. Uruską (1853-1931) herbu Sas. 

Niegdyś pałac książąt Światopełk-Czetwertyńskich, obecnie wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych

Książę Światopełk-Czetwertyński, właściciel milanowskiego majątku począł wykupywać dobra leżące w pobliżu Milanowa, wśród których znalazła się również Suchowola i na jej terenie postanowił zbudować reprezentacyjną siedzibę. Budowa rozpoczęła się w 1900 roku w dawnej osadzie folwarcznej Kuraszew według projektu znanych w tym czasie architektów: Franciszka Lilpopa i Karola Jankowskiego. Po trzech latach w otoczeniu starego parku, któremu nadano charakter ogrodu angielskiego, stanął na planie zbliżonym do rozchylonej litery L budynek pałacowy o nieregularnej bryle, przypominający wiejskie rezydencje powstające w tym czasie w Anglii. 

Elewacja ogrodowa

Najbardziej charakterystyczną bryłę stanowiła trzykondygnacyjna, masywna wieża, wznosząca się ponad korpusem głównym pałacu, nakryta hełmem w kształcie stożka. Ściany zewnętrzne elewacji frontowej na trzecich kondygnacjach wieży i pozostałych części pałacu zbudowano z muru pruskiego.

Elewacja boczna

Główne drzwi wejściowe, znajdujące się w południowej części budynku, prowadziły do reprezentacyjnego hallu, z klatką schodową wiodącą na piętro. Z hallu biegł na parterze długi korytarz z wejściami do pokojów po obu jego stronach. W podobny sposób zostały również rozmieszczone pomieszczenia na piętrze.

Główne drzwi wejściowe

Mniej więcej w tym samym czasie powstał szereg murowanych budynków gospodarczych, usytuowanych w pewnej odległości od pałacu, w kierunku północno-zachodnim.

Zachowany budynek gospodarczy

Trwały też prace w parku, któremu nadano charakter krajobrazowy. Pojawiły się w nim drzewa egzotyczne, takie jak choiny kanadyjskie, jodły kalifornijskie, sosny wejmutki, surmie bignoniowe, glediczje trójcierniowe, platany klonolistne, tulipanowce amerykańskie.

Fragment parku

Poprowadzono wiele nowych alei obsadzonych jednorodnymi drzewami - klonami srebrzystymi, pospolitymi i jesionolistnymi, jaworami, grochodrzewami, kasztanowcami, topolami czarnymi, lipami drobno- i szerokolistnymi. Niektóre z nich biegły do odległych folwarków i sąsiednich wsi, mając kilka, a nawet kilkanaście kilometrów długości.

Alejka dojazdowa

Dobra suchowolskie odziedziczył najstarszy syn Włodzimierza Ludwika, Seweryn Franciszek Kalikst ks. Światopełk-Czetwertyński (1873-1945), żonaty od czerwca 1898 roku z Zofią Barbarą hr. Przeździecką (1879-1949) herbu Pierzchała (Roch III). W młodości studiował agronomię na Politechnice w Rydze oraz Uniwersytecie w Bonn, a w latach 1907-1917 prezesował Centralnemu Towarzystwu Rolniczemu, miał więc wszelkie dane, aby dobrze gospodarzyć na włościach liczących 2166 hektarów. Nie miał jednak na to czasu, bowiem zajął się działalnością społeczną, polityczną i wydawniczą. Był członkiem Ligi Narodowej, Komitetu Narodowego Polskiego, Związku Ziemian, Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego, wiceprezesem warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, prezesem Centralnego Komitetu Obywatelskiego, współtwórcą Towarzystwa Akcyjnego Tramwajów Miejskich w Warszawie, wydawcą "Gazety Warszawskiej" i "Reformy", publicystą drukowanym w "Gazecie Rolniczej", "Gazecie Warszawskiej" i "Przeglądzie Narodowym". W 1906 roku posłował do Dumy rosyjskiej, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości - do Sejmu polskiego czterech pierwszych kadencji. Podczas drugiej kadencji był nawet wicemarszałkiem Sejmu.

Książę Seweryn Franciszek Kalikst Światopełk-Czetwertyński

Kiedy wybuchła II wojna światowa, osiadł w Kuraszewie, ale nie na długo. 20 marca 1941 roku został aresztowany przez gestapowców i osadzony w lubelskim zamku, następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, a stamtąd do Buchenwaldu. 11 kwietnia 1945 roku uwolnili go żołnierze amerykańscy, po czym udał się do Anglii. Wycieńczonego długoletnim uwięzieniem przyjęto do polskiego szpitala im. Ignacego Paderewskiego w Edynburgu, gdzie zmarł 19 czerwca 1945 roku. Został pochowany na edynburskim cmentarzu Mount Vernon.

Tablica nagrobna Seweryna ks. Światopełk-Czetwertyńskiego na cmentarzu Mount Vernon

Tymczasem ziemię rolną jego majątku rozparcelowano i oddano okolicznym chłopom małorolnym, zaś założenie pałacowo-parkowe przejęły w zarząd Państwowe Nieruchomości Ziemskie. Pałac przez kilkanaście lat był siedzibą różnych instytucji, a w 1960 roku stał się własnością Ministerstwa Zdrowia, które przeznaczyło go na szpital. Nim jednak do tego doszło, w 1963 roku wybuchł w pałacu pożar i strawił dwie górne kondygnacje. Odbudowa trwała tylko dwa lata, ale zakończyła się na drugiej kondygnacji i zaniechano wzniesienia wieży. Zmienił się całkowicie jego wygląd oraz układ i wystrój pomieszczeń. Z pierwotnego wyposażenia zachował się tylko jeden kominek z herbem Pogoń Ruska Czetwertyńskich, znajdujący się nadal w hallu. Szpital wprowadził się do pałacu w 1965 roku i zajmuje go po dzień dzisiejszy. Początkowo otrzymał nazwę Państwowy Szpital Chorób Układu Nerwowego, a w 1972 roku zmieniono ją na Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych.