Pierwsze zapisane ślady istnienia wsi Kurejwa (obecnie powiat Grajewo), a właściwie Kureywy, pochodzą z 1479 roku. Była ona wówczas wsią książęcą, należącą do książąt mazowieckich. Między rokiem 1504 a 1508 książę Janusz III nadał ją Maciejowi ze Świdrów. Od niego wywodzi się prawdopodobnie rodzina Świderskich, która do połowy XVII wieku władała nie tylko Kurejwą, ale i Mazewem oraz Osowcem. Po nich nastali na kolejnych 200 lat Rydzewscy. Pierwszym z nich był Olbracht właściciel Rydzewa koło Rajgrodu. Jego wnuk, Wojciech, był już osobą wielce znaną: pełnił funkcję stolnika wiskiego, sędziego pokoju powiatu szczuczyńskiego, a potem starosty rajgrodzkiego.
Jego syn Franciszek Ksawery, marszałek szlachty powiatu biebrzańskiego, stworzył w pierwszej połowie XIX wieku z Kurejwy, Kurejewki i części Cyprek oddzielny klucz, posiadając również dobra złożone z Rydzewa, Bukowa, Kuligów i części Danowa. Ożenił się z Rozalią Szczuczanką, wnuczką królewskiego szambelana, Pawła Szczuki. Wraz z ręką córki otrzymał od jej ojca Antoniego, pokaźny posag, który umożliwił mu w 1816 roku znaczne powiększenie majątku poprzez zakup trzech wiosek, leżących na zachodnich krańcach powiatu rajgrodzkiego. Były to Miecze, Kosówka i Sikory.
Franciszek Ksawery Rydzewski gromadził wprawdzie dobra, ale zajęty karierą urzędniczą, nie miał czasu na nich gospodarzyć. Klucz złożony z Kurejwy, Kurejewki i Cyprek wydzierżawił w 1832 roku Aleksandrowi Bartochowskiemu, a w 1846 r. – Dawidowi Fischowi. Kiedy zmarł w 1848 roku, jego majątek przejął zięć, Franciszek Kisielnicki, i począł go rozprzedawać. Kurejwę nabył od niego Jan Kruszewski w 1876 roku. Dzięki niemu dotychczasowy folwark, o znaczeniu wyłącznie gospodarczym, przemienił się w szlachecką rezydencję.

W odnowionym dworze mieści się Wiejski Dom Kultury

Jej najważniejszym elementem stał się nowo zbudowany dwór. Był to budynek dość obszerny, wzniesiony na planie prostokąta o wymiarach 26 x 16 metrów. Drewniane ściany zostały obmurowane cegłą i otynkowane, dwuspadowy dach pokryto gontem. Fronton, skierowany na północny zachód, poprzedzał okrągły podjazd z kwietnikiem pośrodku. Z podjazdu wychodziły trzy aleje obsadzone modrzewiami, klonami i kasztanowcami oraz ozdobnymi krzewami. Ta, która wiodła na południe, dochodziła do głównej ulicy wsi, biegnąca na południowy wschód – prowadziła do Popowa, a wytyczona na północny zachód – kierowała się do Cyprek.

Kapliczka przy drodze do Kurejwy

Wokół budynku dworskiego rozciągał się ozdobny ogród. Grupa świerków, pojedyncze, nieregularnie rozrzucone kasztanowce, klony, jawory, jesiony, lipy, rozległe wolne przestrzenie między drzewami, trzy stawy na obrzeżach parku nadawały mu charakter angielskiego parku. Od strony północno-wschodniej graniczył z nim sad rozbity na trzy kwatery otoczone żywopłotami; ogród warzywny znajdował się w części południowo-wschodniej. Na północny zachód od dworu, oddzielone od niego fragmentem parku, mieściło się podwórze gospodarcze, otoczone budynkami o ścianach wymurowanych z kamieni. W części zachodniej założenia zlokalizowana była murowana i pokryta gontem oficyna oraz dwa drewniane czworaki.

Elewacja ogrodowa budynku dworskiego

Pod koniec XIX wieku majątek prosperował dobrze, liczył wówczas około 700 mórg, a na folwark składało się kilkanaście budynków, w tym co najmniej 10 murowanych.
Następnym właścicielem Kurejwy został w początkach XX wieku Tadeusz Korolec. Rozbudował on w 1917 roku dwór, dodając mu jedno skrzydło o tej samej konstrukcji, jak istniejący już budynek, które nadało mu kształt litery T. Tadeusz Korolec, podobnie jak przed nim Franciszek Kisielnicki, począł w latach dwudziestych parcelować i rozprzedawać swoje dobra. Nabywcą dworu wraz z gruntami o powierzchni 183 hektarów został Jan Ciemniewski. Okazał się on ostatnim dziedzicem Kurejwy.
W 1945 roku ziemię majątku, określoną na 134 hektary, rozparcelowano między 46 rolników. Resztówkę, liczącą 8 hektarów, i niezniszczone zupełnie podczas wojny zabudowania miała przejąć szkoła rolnicza. Później dwór przebudowano i przeznaczono go na szkołę podstawową oraz mieszkania dla byłych fornali. Natomiast resztę założenia podzielono na działki, które przydzielono okolicznym rolnikom oraz Urzędowi Miasta i Gminy w Grajewie. W miarę upływu lat dewastowane budynki dworskie znikały z powierzchni ziemi. Dzisiaj istnieje już tylko jedna obora, no i dwór zmieniony – w porównaniu z wyglądem pierwotnym – nie do poznania. Mieści się w nim obecnie Wiejski Dom Kultury.